Lembranzas

O son amargo da choiva
peta nas fiestras da ialma
esbozando o sorriso triste
que se vai borrando.

Triste vai o río, con son agarimoso.
Ondean as curvas e as pedras que,
arredor do pobo fachendoso,
ca saraiba vense amoladas,

esquecidas, saturadas. Feitas de
morriña e morriñenta nada.
Meniñas escuras, brillantes de
escuro ton amarelo.

Cando, entón, vaste lembrar?
Cando vas deixar a terra
da carga e volver ao infinito mar?
Vence. Vence hoxe meniña, e volve a comezar.