Eu, filla do mesmo de sempre. Círculos que circulan
circularmente. Xirando. Xirando e xirando. Filla do mesmo. Molesto. Pero o
camiño tórcese e rómpese o ciclo. Vós, fillos do vento, liberdade. Escoitade
canto podedes dar. Rompedes miñas orixes. Aprendo a escoitar o mundo que se abre
continuamente. Péchase e volve a comezar pero xa non é o de sempre. Agora de
cor, contraste, novos mundos, nova vista. Miradas. Agora nova mente, novo ser.
Vós rompedes o eixe, os días, e facédeos de sons, sentidos, cores, brillos.
Sodes libres, disfrutades. Escaravellos dourados de Exipto. Eu, coma vós, filla
do mesmo, nacín pra ver cores, nacín pra ser libre.
Para a eliminación dos recordos que alteran a mente
Comentarios